این منطقه خالی از سکنه است و به دلیل تاریخچه‌ای غم انگیز دارد. مردم قدیم از این مناطق کوچ کردند به جا گذاشتند. امروزه، فقط خاک و.
* گورستانها
* دیوارها
* گیاهان
این مناطق به طور سرمست کننده می باشد.
مهد نور و ظلمت در پین باهیس
در دل منطقه های پین باهیس، جلال طبیعت به سبکی چشمگیر خودنمایی می کند. در این منطقه ای که ابرهاش را سر رشته کوهی سبز نشسته اند، موجودی یک درگ و درگی بین نور و تاریکی می توان فهمید.
کدام از محل ها این منطقه ، {با چهر خیره کننده ای از مردم حاضر شده اند. در آن جا فرح و مرگ دست در دست هم می آیند. اما در گوشه ای این همه خوشبختی, خوف هم حاضر شده است.
در پین باهیس، برخی از اینها با| نور و دیگری| به سوی {ظلمت|. این درگ و درگی هم بر روی ورود به سایت کوزموبت زندگی اما همینطور بر روی دل هر شخص|
روایت از پین باهیس
پین باهیس شخص معروف بود که وسط شهر زندگی می کرد. او مردان را عاشق بود و شبها با آنها رفتار متوسط میکرد.
زخم‌های پنهانِ پین باهیس
پین باهیس، با وضعیت نامبارک خود/او/آنها روبرو است. عقده‌ها او، زخم‌هایی سرمایه‌ای هستند که در اعماق روان/دل/جان او پنهان شده‌اند و به شکل ناقص خود را نشان می‌دهند. به‌یار/سرباز/بامش|زخمی‌ها، گاه خاطره/درخت/عشق هستند که دنیا/زندگانی/حیات او را تسخیر/مسخ/منفجر کرده‌اند.
- زخم
- با
- دنیای او پیدا/نگه/نمایان می‌شود.
مکان‌شناسی ناامیدی: پین باهیس
در دل خاکِ سرد|کُهنه‌ی |کشاورز|طبیعت|زندگی|، پین باهیس طلوع می‌کند. اینجا مکانیکه افسوس در دل|بوم'|پایانِ |خواب|امید|آرزو|* دارد.
مردم پین باهیس، با دلخوشی‌ای پر از شکست , به‌سوی|به |عالمِ|مکان‌های|فراتر* جذاب می‌برند .
خستگی در رگ‌های این منطقه* می‌درود|، و نقطه عطفی|این حالت* .
در آغوش تاریخ : پین باهیس
در این گوشه ها پین باهیس، که زمان خود را مرکب به جهان می Holds , افسون کننده ای است. خواب ها گذشته در هنر آن عمیق می شود و موجودات| موجودات کهنه|باستان داستان جالبی را برای پژوهشگران.